Wouter 01: Onderbroek

Wouter komt met zijn moeder de winkel binnen. Tot voor kort wist ik niet wie Wouter was. Tot hij een keer met Daphne naar de winkel kwam en zij vertelde dat hij naast haar woonde en niet zo gek is op lezen. Hij speelt liever spelletjes op de Playstation. Hij kijkt wat verlegen richting de toonbank terwijl hij achter zijn moeder aan naar de jeugdboeken loopt. “Hier staan boeken die geschikt zijn voor een boekbespreking”, hoor ik zijn moeder zeggen. Wouter lijkt er niet warm of koud van te worden.

Meisjes

Hij kijkt even naar de kasten en vervolgens naar zijn schoenen. “Doe er maar eentje”, hoor ik hem zeggen. “Nee, jij moet er zelf een uitkiezen. Het is jouw boekbespreking”. Wouter zucht diep en aan alles zie je dat hij totaal geen zin heeft om een boek te lezen. “Die blauwe lijkt wel spannend”, zegt hij zonder echt te kijken. Zijn moeder begint haar geduld langzaam maar zeker te verliezen. Waarschijnlijk was het al een heel gevecht om hem mee te krijgen naar de boekwinkel. “Dat is een boek voor meisjes”, zegt ze tegen Wouter. “Weet je zeker dat je voor de hele klas wilt staan en vertellen over een boek dat alleen meisjes lezen?” Wouter schrikt er zichtbaar van. Dat is nog erger dan lezen! Uitgelachen worden door de hele klas omdat hij een verkeerd boek heeft gekozen.

Roald Dahl

“Misschien moet je even je best doen en niet zomaar een boek aanwijzen.” Wouter heeft het begrepen. Hij staat nu wat beter naar de boeken te kijken, maar al snel zie je dat het aanbod te groot voor hem is. Waar moet hij beginnen? Welk boek is geschikt voor hem? Hij ziet het Roald Dahl krukje waarop Daphne meestal zit. Hij schuift het naar de boekenkasten en terwijl zijn moeder op zoek is naar een geschikt boek, gaat Wouter er bij zitten. Aangezien het rustig is in de winkel loop ik hun kant op. Ik vraag of ik kan helpen. Wouter staat meteen op en kijkt mij verschrikt aan. Ook dat nog, zie je hem denken. Zijn moeder is echter blij met de hulp en legt uit dat ze een boek zoekt voor een boekbespreking op school.

Kapitein Onderbroek

Zal ik om hem te pesten eerst een heel dik boek adviseren? Waar hij een heel jaar voor nodig heeft om het uit te krijgen? Daphne zou er erg om moeten lachen, maar ik besluit het toch maar niet te doen. Het heeft geen zin om het moeten lezen nog erger te maken voor het jonge ventje. Ik pak het eerste deel van de serie over Kapitein Onderbroek uit de kast. Een leuk leesboek voor kinderen vanaf ongeveer negen jaar en vrij makkelijk te lezen. Een boek met veel humor en vol met tekeningen. Mogelijk een ideale start voor iemand die niet zo gek is op lezen. Wouter schiet in de lach als ik het boek aan hem geef. Kapitein Onderbroek. Voor het eerst toont hij enig interesse en hij slaat het boek meteen open. Hij ziet een tekening van de hoofdpersoon in zijn onderbroek en kijkt naar zijn moeder. “Deze wil ik”, zegt hij enthousiast.

Daphne

De moeder van Wouter is opgelucht. Een boek dat Wouter wil lezen. Misschien gaat het toch nog wat worden met die boekbespreking. “Dank je wel voor je hulp”, zegt ze tegen mij. “Daphne is hier kind aan huis, hoorde ik van haar moeder. Ik begrijp nu waarom. Ik was bang dat ik hier uren met Wouter zou zitten om een boek voor hem te vinden. Moet je hem nu eens zien!” Wouter zit weer op het krukje en heeft al twee bladzijden gelezen. We horen hem zachtjes lachen. Als zijn moeder zegt dat ze gaan afrekenen, kijkt Wouter mij aan. Zijn verlegen blik is zo goed als verdwenen. “Dank u wel”, zegt hij plechtig. Hij loopt vervolgens met zijn moeder naar de toonbank.

Opgelucht

Nadat de moeder van Wouter heeft betaald wens ik hem veel succes met zijn boekbespreking. “Dank u wel”, zegt Wouter wederom. “Ik denk dat het wel gaat lukken.” Hij klinkt opgelucht. Zijn ogen stralen. Hij heeft een boek. Wie had dat gedacht. Voorlopig is hij zijn Playstation even vergeten.

[maxbutton id=”1″]