Geen enkele ondernemer kan het alleen. Hoe goed je ook bent, je hebt altijd andere mensen nodig. Een boekhouder, een accountant, collega’s… Voor mij geldt dat uiteraard ook en de belangrijkste persoon binnen mijn leven als retailer is mijn vriendin Astrid. Zonder haar zou ik er veel minder plezier aan beleven en zou ik ook minder succesvol zijn. Sterker nog: ik zou ook al gestopt zijn toen de problemen zich in 2018 leken op te stapelen.
Astrid
Astrid is in veel opzichten het gezicht van de winkel. De klanten sloten haar snel in het hart en het blijft mij dagelijks verbazen hoe goed zij een groot deel van de mensen kent. Ze weet hun voor- en achternaam, of ze kinderen hebben, waar ze op vakantie zijn geweest en dat hij twee weken in het ziekenhuis heeft gelegen vanwege problemen met z’n hart. Soms gaat het om klanten van wie ik niet eens wist dat ze klant waren. Nou ben ik in mijn werkzame leven voornamelijk de man achter de schermen geweest waarbij ik maar zelden in direct contact stond met de klant. Ik deed de inkoop, nam nieuwe medewerkers aan, bepaalde wie in welke winkel mocht werken, bekeek en verwerkte de cijfers en bemoeide mij intens met de logistiek. Ik ging naar veel – achteraf totaal onnodige – vergaderingen en onderhield contacten met het hoofdkantoor. In de winkels zelf sprak ik met de medewerkers, bekeek de uitstraling van de winkel, probeerde de problemen snel op te lossen en keek nauwlettend naar verbeterpunten en manieren om het resultaat verder te verhogen.
Almere-Haven
Hoe anders werd het toen ik in Almere-Haven begon. Plotseling stond ik aan de andere kant van de toonbank en ging er een hele nieuwe wereld voor mij open. Astrid voelde zich meteen als een vis in het water en had direct contact met de klanten. Als wat wereldvreemde en van nature ook introverte en op het oog afstandelijke boekenman had ik daar meer moeite mee. Plotseling moest ik communiceren met klanten. Hoe ging dat dan? Wat kon je wel en niet zeggen? Wat werd er van mij verwacht? Feit is dat ik het nu enigszins chargeer, maar ik had er wel degelijk moeite mee. Ik keek veel naar Astrid en Simon en als winkelier heb ik mijzelf een beetje opnieuw moeten uitvinden. De organisatorische kant kon ik met mijn ogen dicht, inkopen en onderhandelen was geen probleem. Ik wist exact wat er in mijn winkel stond, waar ik mijn producten vandaan moest halen en hoe ik ze moest presenteren. Ik ben in staat om met een paar simpele handelingen de winkel te verbeteren en de omzet te verhogen. Ik weet hoe ik de winkel financieel moet sturen en heb mij ook aangeleerd alle cijfers op de juiste manier te interpreteren.
Misschien wel omdat wij al vanaf de opening in 2013 problemen hadden met de winkel, was ik ongemerkt dag en nacht bezig met cijfers. Ik sliep er geen minuut minder door, werd ’s nachts niet zwetend wakker, maar in mijn hoofd vlogen de getallen wel degelijk continue door mijn hoofd. Hoe zal die factuur van de Staatsloterij uitpakken? Als die niet zo heel hoog is en de factuur van PostNL pakt ook een beetje voordelig uit, dan kan ik de huur van de winkel een week doorschuiven en het Centraal Boekhuis wat eerder betalen. De zachte kredietlimiet komt in zicht en als er volgende week weer zoveel boeken verschijnen, dan heb je kans dat ze mij tijdelijk gaan blokkeren. Die aanmaning van Aldipress moet ik ook snel betalen anders krijg ik volgende week geen tijdschriften meer. Hopelijk komt die creditnota van Hallmark binnen, dan moet het geen probleem zijn. Zal ik aan het eind van deze maand veel geld moeten betalen vanwege de btw-aangifte? Vorige maand was dat meer dan duizend euro. Of krijg ik nu misschien geld terug?
Soms was en ben ik zo met cijfers bezig dat ik mij ongemerkt afsloot voor de mensen om mij heen. Dan vroeg Astrid iets en gaf ik een kort en mogelijk geïrriteerd antwoord. Het zorgde voor spanningen tussen Astrid en mij en soms werd ze woest op mij zonder dat ik ook maar enigszins begreep wat er aan de hand was. Ze kon spontaan in tranen uitbarsten om iets wat ik wel of niet had gezegd, waarbij ik geen idee had waarover ze het had. Die factuur van de cadeaukaarten moest betaald worden maar de betalingstermijn viel precies samen met de uitbetaling van de salarissen terwijl ik van het pensioenfonds net weer een herinnering had gekregen.
Buiten mijn kinderen is er op de wereld niemand van wie ik meer hou dan van Astrid. Ik besef heel goed dat ik zonder Astrid niet zo succesvol kan worden met mijn winkel. Dat ik de winkel binnen een seconde zou sluiten als zij dat vraagt. Zij zorgt voor de juiste toon, voor de onvoorwaardelijke steun, voor de neutrale en eerlijke input, voor de benen op de grond. Ze zorgt er vaak voor dat ik de dingen weer in het juiste perspectief kan zien. Astrid is de vrouw van mijn dromen en de laatste die ik wil kwetsen. Een winkel is werkelijk keihard werken. Het gaat nu beter dan voorheen, maar we zijn er nog lang niet. Ik moest als ondernemer continue veranderen tot ik het juiste pad had gevonden maar als eigenaar van een winkel moest ik mij ook als mens meer en vaker onder de loep nemen. De juiste balans vinden, zeker richting de vrouw die ik zie als de Julia Roberts in mijn Notting Hill. Als ondernemer en als mens kan je niets alleen.
Ik zou het ook met niemand anders willen.
(Foto: NeONBRAND (Unsplash) – Gebruikt met toestemming)