Gisteren ging om half vier de deur van de winkel open en een man van tegen de zeventig kwam binnen.
“Ik kom niets kopen”, zei hij. “Ik wil alleen wat zeggen: jullie moeten het volhouden hoor! Ik kom verdomme al vijfendertig jaar in deze winkel. Het kan toch niet zo zijn dat de overheid jullie in de steek laat! Ze moeten zich de ogen uit hun kop schamen. Horen jullie mij: jullie MOETEN het redden!”
Vervolgens loopt hij naar de toonbank en geeft een briefje van vijftig euro.
“Haal het niet in je hoofd om het te weigeren. Meer geld kan ik niet missen, maar ik neem het niet terug. Het is voor jullie. Ik wou dat ik meer kon doen. Je MOET het houden, hoor je? Het is voor jou, ik neem het echt niet terug. Ik wil jullie helpen, meer niet.”
Hierna draaide hij zich om en verliet de winkel. Wij waren er stil van en even later – in mijn magazijn – kon ik slechts met moeite mijn tranen wegvegen.