Toen ik vorig jaar als lezer de boeken van Kader Abdolah aan het ontdekken was, had ik in mijn boekwinkel al een paar keer hebberig gekeken naar “De hemel is altijd paars” van de eveneens uit Iran afkomstige Sholeh Rezazadeh. Een debuutroman in een wonderschone uitvoering dat goed verkocht en een lied zong waarvan ik dacht dat ik het als enige kon horen.
FLUISTEREN
Er waren echter nog meer boeken die om mijn aandacht vroegen. De weken en maanden daarna bleef het zachtjes naar mij fluisteren. Tot vorig jaar de tweede roman van Sholeh Rezazadeh verscheen: ‘Ik ken een berg die op me wacht’.
NOMANDENVOLK
Deze liet zich niet negeren. Het boek schreeuwde mij toe om opgepakt en gelezen te worden. Op een vrijdagavond nam ik beide romans mee naar huis en ’s avonds begon ik meteen aan het tweede boek. Waarom niet haar debuutroman? Geen idee. Het was puur een gevoelsmatige keuze. Bergen, een rivier, een nomadenvolk. Alles sprak mij aan en al helemaal toen ik las dat de rivier Aras de verteller was van het verhaal.
ADEMLOOS
Het boek hield mij direct in een machtige greep. Ik las niet over een volk van nomaden, ik was er zélf bij. Ik liep tussen de tenten, langs de rivier en samen met de geiten en schapen naar het verse gras. Met kippenvel op mijn armen vloog ik ademloos door het verhaal.
HARTVERSCHEUREND
Ik raakte verliefd op de jonge Saray en bevriend met de dappere Aydin. Ik wilde het boek in één ruk uitlezen maar na een lange dag werken kwam ik niet verder dan de helft. De klok wees onverbiddelijk op het feit dat het al middernacht was geweest en mijn ogen hadden dat al eerder door. De volgende ochtend ging ik verder en met een zucht van verdriet sloeg ik het rond het middaguur dicht. ‘Ik ken een berg die op me wacht’ bleek een betoverend en hartverscheurend verhaal welke mij als lezer de rest van mijn leven zal bijblijven.
TEGENVALLEN
Nog dezelfde dag begon ik ook aan ‘De hemel is altijd paars’, een boek dat nu alleen maar kon tegenvallen. Niets bleek minder waar, want Sholeh Rezazadeh blijkt een ras verteller die de ene prachtige zin na de andere uit haar pen laat vloeien. Ze woont nog geen tien jaar in ons land en laat op verpletterende wijze zien wat je allemaal voor moois met onze soms zo lelijke en harde letters kan doen.
KRINGLOOPWINKEL
De klanten van een Iraanse vrouw in Amsterdam, met haar eigen kringloopwinkel, verwonderen zich over de manier waarop zij naar de wereld kijkt. Hoe ze op een totaal andere manier dan wij in contact staat met de natuur en het leven.
GENOMINEERD
Ook deze roman las ik binnen vierentwintig uur uit en inmiddels is Sholeh Rezazadeh met ‘Ik ken een berg die op me wacht’ als enige Nederlandstalige kandidaat genomineerd voor de European Union Prize for Literature. Later dit jaar verschijnt haar eerste dichtbundel.
MUZIEK
Sholeh Rezazadeh.
Haar naam klinkt als muziek, haar woorden raken het hart.