In een poging meer lezers te krijgen voor mijn columns, heb ik besloten dit stukje helemaal naakt te schrijven. Columnpromotie 2.0 als het ware. Meestal schrijf ik een column in één keer en duurt het creatieve proces doorgaans een klein kwartier. Te kort om het echt koud te krijgen of anderzijds in de problemen te komen. Een column is tenslotte geen boek en vijfhonderd woorden zijn doorgaans bij eenieder makkelijk uit de mouw te schudden.
INSPIRATIE
De inspiratie om het op deze manier te gaan doen kwam van Merel van der Wouden, die ter promotie van haar bij uitgeverij Kosmos verschenen boek “Je bent het waard” een naaktreportage deed voor Playboy. Op moment van schrijven ligt het blad in de schappen van de meeste boekwinkels en sommige supermarkten.
MEREL VAN DER WOUDEN
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de foto’s nog niet heb gezien en ook het boek niet heb gelezen. Sterker nog: tot voor kort had ik nog nooit van Merel van der Wouden gehoord. Feit is wel dat ik het een opvallende manier vind om een boek onder de aandacht te brengen. Je moet toegeven dat het de auteur veel publiciteit heeft opgeleverd. Als schrijver geef je jezelf soms redelijk bloot in je boeken en dan is het mogelijk nog maar een klein stapje naar de uitklapposter in een mannenblad.
PLAYBOY
Persoonlijk verwacht ik niet dat Playboy na deze column meteen contact met mij zal opnemen. Daarvoor val ik te veel buiten de doelgroep van het tijdschrift. Voor Merel hoop ik dat het werkt. Het is moeilijk genoeg om iets te schrijven dat in noemenswaardige aantallen over de toonbank gaat en als je het talent voor schrijven kan combineren met een voor Playboy aantrekkelijk voorkomen, dan is de keuze volledig aan jou. Het is dapper, origineel en misschien wel doeltreffender dan een A2 poster op het etalageraam bij de plaatselijke boekwinkel.
SPIERNAAKT
Ik hoop alleen niet dat het mannelijke collega’s als A.F. T. H. van der Heijden of Youp van ’t Hek aan het denken gaat zetten en zij straks spiernaakt op de voorkant van hun boeken gaan verschijnen. Dat zou mijns inziens weer een stap te ver zijn. Al denken andere mensen daar misschien weer heel anders over.
KIPPENVEL
Met het schrijven van deze column probeer ik het gevoel van euforie dat Merel bij de fotosessies moet hebben gehad te benaderen. Het kippenvel trekt langzaam via mijn rug naar mijn armen en ik begin het de auteur een klein beetje kwalijk te nemen dat ze haar boek niet in de zomer heeft uitgebracht. Ik type echter stug door en langzaam maar zeker krijgt deze nieuwe column haar vorm. Volgens mij doe ik er niemand kwaad mee en is het wachten op de eerste journalist die het interessant genoeg vindt om er een artikel in een landelijk dagblad aan te wijden.
TOEKOMST
Een succesvolle toekomst als columnist ligt voor mij in het verschiet.
DETAIL
Het feit dat ik deze column op mijn telefoon in de bus naar mijn winkel schrijf is slechts een klein detail.