Roman

Als jonge bruid leek Solveig een stralende toekomst tegemoet te gaan, maar een tragisch ongeval maakt een einde aan haar geluk. Verdrietig trekt zij zich terug op de Leeuwenhof, bij haar moeder en grootmoeder. Daar is ze hard nodig, want het eerbiedwaardige landgoed verkeert in slechte staat.

Leeuwenhof

Solveig heeft allerlei ideeën om het huis en het omringende landgoed te redden, maar welke zijn goed en haalbaar? Als er een gast uit Amerika en een aantrekkelijke zakenman uit Stockholm op de Leeuwenhof arriveren, opent hun inbreng en kennis voor Solveig de deur naar de wijde wereld. Ze wil niets liever dan een nieuwe start maken, voor de Leeuwenhof en voor de liefde. Maar kan ze haar verdriet om haar verloren geluk achter zich laten?

Het afsluitende deel van de razend populaire trilogie De vrouwen van de Leeuwenhof’.

In de pers

‘Er is een nieuwe Lucinda Riley opgestaan, en ze heet Corina Bomann.’
– de Volkskrant

‘Deel 1 van de trilogie De vrouwen van de Leeuwenhof staat als een huis. Over keuzes maken en je hart volgen. Een aanrader.’
– Algemeen Dagblad

‘De verslavende nieuwe serie voor de lezers van De zeven zussen.’
– NCRV-gids

‘Houdt u van de boeken van Lucinda Riley en Santa Montefiore? Dan zult u Corina Bomann zeker waarderen.’
– MAX Magazine

Corina Bomann

Corina Bomann (1974) woont op het Duitse platteland, waar ze in alle rust kan schrijven. Haar romans staan in Duitsland steevast hoog in de bestsellerlijsten. Bij Boekerij verschenen al meerdere succesvolle romans, waaronder Agenta’s erfenis, Het vlindereiland, De jasmijnzussen en De stormroos.

[maxbutton id=”1″]

Toen de 23-jarige Olga en de twee jaar oudere Han in 1935 naar Nederlands-Indië verhuisden, was het alsof de ene na de andere wereld voor hen openging, in een bijna duizelingwekkend tempo. De eerste maanden brachten ze door op Java, later woonden ze in Makassar, waar Han als theoloog onderzoek deed. Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verwoestte de wereld waarin Olga en Han volledig waren opgegaan.

Olga

In 1947 moesten ze terugkeren naar Nederland. Olga is de moeder van Jan Brokken vóór ze zijn moeder werd. Na het overlijden van zijn ouders overhandigde tante Nora hem de brieven en foto’s die haar zus Olga haar vanuit Buitenzorg en Makassar schreef. Teder, sensitief en tastend zoekt Brokken in die brieven naar de vrouw die gedurende haar leven altijd een onbekende voor hem was gebleven. Brokken verweeft Olga’s verhaal op ingenieuze wijze met beschouwingen over muziek, literatuur, cultuur en geschiedenis, zoals over componist Leopold Godowsky die in de ban raakte van de gamelan en de moeder van Hella S. Haasse, die de bekendste concertpianist van Indië was. ‘De tuinen van Buitenzorg’ is een juweel van een boek, van een schrijver op de toppen van zijn kunnen.

Jan Brokken

Jan Brokken (1949) is schrijver van romans, reisverhalen en literaire non-fictie. Ook internationaal verwierf hij faam met onder meer ‘De blinde passagiers’, ‘Mijn kleine waanzin‘, ‘Baltische zielen‘, ‘In het huis van de dichter‘, ‘De vergelding‘, ‘De Kozakkentuin‘ en ‘De rechtvaardigen‘. Begin 2020 verscheen ‘Stedevaart‘. Zijn werk is vertaald in onder meer het Engels, Chinees, Frans, Duits, Deens en Italiaans. ‘De rechtvaardigen‘ werd in 2020 bekroond met de Premio Tribùk dei Librai, de Prijs van Italiaanse boekverkopers. Zijn nieuwste boek is ‘De tuinen van Buitenzorg‘.

NRC Handelsblad

‘De nieuwe Jan Brokken is niet zozeer een relaas over een Hollands echtpaar in de nadagen van Nederlands-Indië, als wel een zoektocht naar de levendige jonge vrouw die zijn moeder ooit was voordat ze in 1949 getraumatiseerd naar Nederland kwam. (…) In een tijd waarin het vrijwel onmogelijk is om als historicus zonder moreel oordeel over het verleden te schrijven is dit boek een verademing. Al was het maar omdat Brokken een wereld laat zien zoals die door een ‘onschuldig’ jong Nederlands echtpaar werd ervaren. (…) Brokken vertelt het allemaal nuchter en zonder vals sentiment. Alleen zo lukt het hem om enigszins in dat nog door niemand ontdekte terzijde door te dringen en zijn moeder, die hij vooral als een gereserveerde domineesvrouw had meegemaakt, beter te leren kennen. En precies daarom is het hem te doen in wat gerust een van zijn beste boeken mag heten.’
●●●● – Michel Krielaars in NRC Handelsblad

HP/De Tijd

‘De verrukkingen en wreedheden van Indië. In De tuinen van Buitenzorg schrijft Jan Brokken over het veelbewogen verblijf van zijn ouders in Nederlands-Indië. De hoofdthema’s uit zijn oeuvre – de reis en de muziek – komen er op ingenieuze wijze in samen. (…) Respect en gerechtigheid – met die woorden krijgt dit mooie, gelaagde boek een nog altijd actuele moraal.’
–  Thomas van den Bergh, HP/De Tijd

Leesbeest.nl

Jan Brokken is wat mij betreft wel zo ongeveer de beste non-fictieschrijver van Nederland. Hij kijkt naar buiten en naar binnen. In De tuinen van Buitenzorggaat hij op zoek naar zijn moeder in de tijd voordat ze zijn moeder was. Hij verweeft dit verhaal met meer essayistische passages over kunst en (natuurlijk) muziek. Brokken op zn best. Hij toont zich opnieuw een meester in het terughalen van een geschiedenis.
– Leestbeest.nl

VPRO

‘In De tuinen van Buitenzorg neemt Jan Brokken ons mee naar het avontuurlijke tropische leven dat Han en Olga leidden voordat ze zijn ouders werden. Zoals we dat van hem gewend zijn, slaat hij ook nu weer allerlei zijpaden in, om na een petite histoire over de Joods-Litouwse componist Godowsky, de musicoloog Paul Seelig of de briljante taalgeleerde professor Cense, weer terug te keren naar Olga. Want tussen al die interessante uitstapjes blijft zij het middelpunt van dit rijke boek, dat dankzij Brokkens jaloersmakend elegante stijl weer een feest is voor zijn lezers. (….) Tante Nora gaf Olga’s brieven indertijd aan neef Jan, omdat hij volgens haar nog altijd op zoek was naar zijn moeder. En je hebt nog altijd niet ontdekt wie ze eigenlijk was. We mogen tante Nora dankbaar zijn, want dankzij haar weten wij het nu ook.’
– Katja de Bruin, VPRO Gids

De Lage Landen

‘De kracht van het boek schuilt (…) in Brokkens vermogen om de lezer te laten ervaren hoe het geluid van geduldig bladeren harken klinkt en de sfeer op te roepen van de denk- en leefwereld waarin zijn jonge moeder verkeerde.’
– De Lage Landen

Langzullenwelezen.be

‘In dit pas verschenen boek duikt meesterverteller Brokken in zijn eigen familiegeschiedenis. Zijn ouders woonden en werkten van 1935 tot 1947 in Indonesië. Jan Brokken werd pas daarna geboren en kende zijn moeder alleen als de vrouw van de dominee in een oer-Hollands dorp. Hij gaat op zoek naar wie ze was voordat ze zijn moeder werd. De briefwisseling tussen zijn moeder Olga en haar zus Nora, allebei verzeild in Nederlands-Indië, wijst hem de weg.’
– Langzullenwelezen.be

De Standaard

‘Brokken brengt elke zin tot leven. De tuinen van Buitenzorg is vintage non-fictie van een internationaal gewaardeerd vakman.’
•••• – De Standaard

Vrij Nederland

‘“Verdwaal maar niet in ons verleden” had Brokkens moeder eens tegen hem gezegd. Hij is in De tuinen van Buitenzorg allerminst verdwaald. Hij is de sensibele en weetlustige gids.’
– Carel Peeters, Vrij Nederland

De Telegraaf

‘Een bijzonder boek. Brokken reist door de geschiedenis én komt thuis.’
– De Telegraaf

[maxbutton id=”1″]

Georg Kempf is een Kroaat met Duitse wortels. In de Tweede Wereldoorlog wordt hij als ‘Volksduitser’ door de SS ingelijfd en trekt hij door Polen. Maar hij deserteert en komt terecht bij een Pools-Russische sabotage-eenheid. Na de oorlog keert hij terug naar zijn geboorteland. Daar ontmoet hij de liefde van zijn leven, Vera.

Vervreemding

Vera en Kempf hadden elkaar moeten doden als ze elkaar in de oorlog waren tegengekomen want Vera is een Kroatische communiste, die als partizaan tegen de nazi’s vocht. Ze zetten een zoon op de wereld, de verteller van de roman, maar het besef dat ze ooit vochten in twee kampen die elkaar op leven en dood bestreden, leidt tot een steeds grotere vervreemding en de ondergang van hun huwelijk.

Burgeroorlog

Kempf worstelt zijn hele leven met de vraag: wie ben ik, bij wie hoor ik, hoe moet ik leven? Hij wordt zich bewust van een treurige historische continuïteit: ‘altijd hetzelfde’, verzucht hij in de jaren negentig tijdens de Joegoslavische burgeroorlog. Altijd hetzelfde, een constatering actueler is dan ooit.

De reparatie van de wereld is een grote historische roman en een tragische familiesaga. Hij beschrijft het lot van een vrouw en een man die voor elkaar bestemd leken te zijn. Maar op de puinhopen van naoorlogs Midden-Europa ontkomt niemand aan de last van het verleden.

Over de auteur:

Slobodan Snajder (Zagreb, 1948) studeerde Engels en filosofie voordat hij zich toelegde op het schrijven. Hij geldt als een van de grootste moderne Kroatische schrijvers, en wordt nu eindelijk ontdekt in het buitenland.

In de pers:

‘De reparatie van de wereld is […] een bijna mythische mini-familieroman, een grimmige schelmenroman, een schrijnende liefdesroman, een ontluisterend portret van een huwelijk, een ontzagwekkende historische roman (over Kroatië, de Tweede Wereldoorlog, het naoorlogse communisme) en, tot slot, een bijna weemoedige ideeënroman over herinnering, engagement, migratie, identiteit, de existentiële betekenis van kunst en over de grote vraag wat we nu eigenlijk aan moeten met het leven.’
***** – De Volkskrant

‘Deze epische roman […] kun je zonder twijfel een meesterwerk uit de Europese literatuur noemen .Scènes in deze roman [kunnen] wedijveren met grote werken uit de wereldliteratuur als Leven en Lot en Oorlog en vrede.’
***** – NRC

‘Om lang en traag van te genieten, machtig als de stroom van de Donau […] een groots verhaal van onze twintigste eeuw.’
– Vreme (Belgrado)

‘Het bezit de historische weidsheid van De stille Don van Sjolochov en een rijkdom aan stijlen en registers zoals men hoogstens nog bij Ulysses van Joyce kan aantreffen.’
– Politika (Belgrado)

‘Prachtig en verschrikkelijk.’
– Corriere della sera

‘Een indrukwekkende familieroman over de noodlottige vervlechting van geschiedenis en lot, van toeval en wil, van geluk en ongeluk.’
– Neue Zürcher Zeitung

‘Binnen de Kroatische en Europese literatuur een absoluut hoogtepunt.’
– Zlatno runo (Zagreb)

[maxbutton id=”1″]

 

De Famile Bridgerton serie van Julia Quinn is razend populair dankzij de verfilming voor Netflix. Inmiddels zijn er al vijf romans verschenen en nog drie gaan later verschijnen. De acht kinderen van Viscount Bridgerton, Anthony, Benedict, Colin, Daphne, Eloise, Francesca, Gregory en Hyacinth, zetten in het adellijke Londen van begin negentiende eeuw allemaal hun eerste schreden op het pad van de liefde. Maar de zoektocht naar de ware gaat helaas niet altijd over rozen.

Zullen de acht broers en zussen een partner kunnen vinden met wie ze hun passie en hartstocht kunnen delen en een mooie toekomst op kunnen bouwen?

Deel 1: De ongetrouwde hertog

Londen, 1813. Rijkdom, lust en verraad zijn aan de orde van de dag in negentiende-eeuws Engeland. En de familie Bridgerton staat altijd vooraan.
Daphne Bridgerton heeft geleerd dat ze maar één doel heeft in het leven: het vinden van een geschikte huwelijkskandidaat. Als de anonieme roddelaarster Lady Whistledown haar afdoet als oud nieuws, lijkt dat desastreus voor Daphnes kansen. Tot de aantrekkelijke hertog Simon Basset in haar leven komt. Simon wordt gek van alle gretige moeders die hem hun huwbare dochters opdringen, en besluit het op een akkoordje te gooien met Daphne. Ze doen net alsof ze verloofd zijn: zo redt Daphne haar reputatie en krijgt Simon wat rust. Maar hoe langer de schijnvertoning duurt, des te verder nestelt de aantrekkelijke hertog zich in Daphnes hart… en in haar slaapkamer. Kan ze de beruchte vrijgezel ervan overtuigen de zogenaamde verloving om te zetten in een echt huwelijk?

Deel 2: De verliefde graaf

Anthony Bridgerton maakt volgens Lady Whistledown nog geen aanstalten om zich te verloven. Maar dit keer zit het roddelblad ernaast. Anthony heeft niet alleen besloten te trouwen, hij weet zelfs al met wie! Het enige obstakel is zijn aanstaande schoonzus, Kate Sheffield, de meest bemoeizieke vrouw die zich ooit in een Londense balzaal heeft gewaagd. Wat de societydames ook mogen zeggen, Kate is ervan overtuigd dat Anthony een verschrikkelijke echtgenoot zal zijn. Ze is vastbesloten om haar zus te beschermen. Maar hoe beschermt ze haar eigen hart tegen de invloed van deze verleidelijke graaf?

Deel 3: Een vorstelijk aanbod

Benedict Bridgerton heeft zijn oog laten vallen op Sophie Beckett. Sophie had niet durven dromen dat ze ooit zou binnenkomen op een van Lady Bridgertons befaamde gemaskerde bals. Laat staan dat ze daar haar droomprins zou ontmoeten. Hoewel ze de dochter van een graaf is, wordt Sophie door haar afschuwelijke stiefmoeder als een bediende behandeld. Maar nu, zwierend in de sterke armen van de hartverscheurend knappe Benedict Bridgerton, voelt ze zich net een prinses. Helaas weet ze maar al te goed dat de betovering verbroken zal zijn zodra de klok middernacht slaat. Kan ze Benedict voor zich winnen voor het te laat is?

Deel 4: Een nobel streven

Penelope Featherington bewondert de broer van haar beste vriendin al zolang ze zich kan herinneren, maar de kans dat deze knappe graaf haar ziet staan is klein. Bovendien maakt zijn schandalige reputatie hem bepaald geen ideale echtgenoot. Colin Bridgerton is zwaar beledigd door het beeld dat lady Whistledown van hem schetst in haar roddelcolumn. Hij is helemaal geen charmant leeghoofd! Dat geroddel lijkt misschien onschuldig, maar wat als het Colin de liefde van zijn leven kost?

Deel 5: De hand van de gravin

Eloise Bridgerton is achtentwintig en nog altijd ongehuwd. In de negentiende-eeuwse high society maakt haar dat al bijna een oude vrijster. Uit medelijden vraagt weduwnaar Sir Phillip de ‘onhuwbare’ vrouw ten huwelijk. Maar als hij Eloise eenmaal ontmoet en erachter komt hoe slim en aantrekkelijk ze is, vreest Phillip dat hij meer reden heeft om naar haar te verlangen dan zij naar hem.

Deel 6: Een royale vergissing

Francesca Bridgerton ontmoette Michael Sterling, Londens beruchtste rokkenjager, tijdens een diner. In elk leven doet zich een beslissend moment voor waarna je weet dat niets ooit meer hetzelfde zal zijn. Voor Michael was het dat moment: de seconde dat hij oog in oog kwam te staan met Francesca. Het was een wonder dat hij zich staande wist te houden, zo diep was hij getroffen door haar schoonheid. Helaas vond het diner in kwestie plaats op de avond voorafgaand aan Francesca’s huwelijk – met Michaels neef. Maar dat was toen. Nu is Michael meneer de graaf, en Francesca is weer vrij. Helaas ziet zij in hem nog steeds niets meer dan een goede vriend en vertrouweling. Durft Michael hun vriendschap op het spel te zetten door haar zijn ware gevoelens te tonen?
Verschijnt: 15 april 2021

Deel 7: De edele opdracht

Hyacinth Bridgerton is zonder twijfel uniek. Waanzinnig slim, schaamteloos gevat en – volgens Gareth St.-Clair – alleen in kleine doses te verdragen. Toch is Gareth elke keer als ze elkaar ontmoeten weer gefascineerd. En dat is niet zijn enige probleem. Zijn vader is van plan het St. Clair-fortuin over de balk te smijten en Gareth staat machteloos. Het enige aanknopingspunt dat hij heeft is een oud dagboek, maar dat is geschreven in het Italiaans en daarmee volkomen abracadabra voor hem. Gareth vraagt Hyacinth hulp. Samen duiken ze in de mysterieuze tekst, maar wat als de antwoorden niet in het dagboek te vinden zijn, maar tegenover hen aan tafel?
Verschijnt: 20 juli 2021

Deel 8: Een man van stand

Gregory Bridgerton gelooft in ware liefde. Hij is ervan overtuigd dat wanneer hij de vrouw van zijn dromen ontmoet, hij direct zal weten dat zij de ware is. En zo geschiedde. Alleen… bleek de charmante Hermione Watson al verliefd op een ander! Gelukkig is daar haar pragmatische beste vriendin Lucinda Abernathy, die Hermione koste wat het kost wil behoeden voor een onfortuinlijk huwelijk. Lucinda belooft Gregory dat ze haar vriendin in zijn armen zal drijven. Maar hoe langer ze daarmee bezig is, des te meer raken de twee van elkaar onder de indruk! Helaas is Lucy al verloofd, en is haar oom niet geneigd de verbintenis te verbreken. Hoe zorgt Gregory ervoor dat als het straks tijd is om de bruid te kussen, hij de enige man is die naast Lucinda voor het altaar staat?
Verschijnt: 12 oktober 2021

 

[maxbutton id=”1″]

 

 

“Verwachting” is de bejubelde roman van Anna Hope, die dit jaar op vele shortlists zal prijken. Voor fans van Zadie Smith, Sheila Heti en Sally Rooney. Hannah, Cate en Lissa zijn jong, ambitieus en onafscheidelijk. Ze wonen samen in een huis in Oost-Londen. Hun dagen zijn gevuld met kunst en activisme en staan bol van liefde en uitgelatenheid. Ze hebben hun hele leven nog voor zich.

Tien jaar later is alles anders. Hannah is tevreden met haar leven en met Nathan, maar heeft een allesverzengende kinderwens. Cate is naar Canterbury verhuisd na de geboorte van haar zoon en voelt dat ze zichzelf kwijtraakt. Lissa staat op het punt om door te breken als actrice, maar privé gaat het slecht. Alle drie worstelen ze met dezelfde vraag: wat is een zinvol leven, en hoe bereik je dat?

Verwachting is hartverscheurend en opbeurend tegelijk en gaat over je weg vinden in het leven: als moeder, als dochter, als echtgenote, en als goed mens.

Quotes

‘Soms heb je het geluk zonder enige verwachting aan een boek te beginnen om vervolgens al na een paar pagina’s te weten dat je beet hebt. Dit was zo’n boek.’ – Katja de Bruin, VPRO-gids

‘Niet alles wordt opgelost in het leven, zo blijkt uit de nieuwe roman van de Britse Anna Hope. Het is de kracht van het boek.’ – Vrouwkje Tuinman, Trouw

‘Prachtig, prikkelend, ontroerend.’ – Elizabeth Day

‘Als je fan bent van Sally Rooney, zul je Verwachting fantastisch vinden.’ – The Irish Examiner

‘Ontzettend intelligent en menselijk. Verdient het om op vele shortlists te belanden.’ – The Guardian

Anna Hope

Anna Hope (1974) werd geboren in Manchester, studeerde aan de universiteit van Oxford en woont tegenwoordig in Sussex, Engeland. Naast romanschrijver is ze acteur. ‘Je voelt de consequenties van je beslissingen sterker wanneer je in de dertig bent,’ zegt ze in een interview, over haar beweegredenen bij het schrijven van Verwachting.

[maxbutton id=”1″]

 

De Stem speelt zich af tegen de achtergrond van de grote gebeurtenissen die dit millennium inluidden – een rijke roman met een stuwende kracht, over familie, loyaliteit, en het grote offer dat engagement van mensen vraagt.

Een vrome Somalische asielzoekster komt als oppas in dienst bij het gezin van Zelda en Bor, en ontpopt zich tot hun verbazing als een fenomenale zangeres. Haar naam is Amal. Ze is zo goed dat Zelda en Bor haar opgeven voor de populaire talentenshow De Stem. Tijdens haar spectaculaire eerste optreden verrast Amal het miljoenenpubliek met een dramatisch gebaar dat tot een vloedgolf van bedreigingen leidt. Het gezin voelt zich geroepen haar te beschermen en wordt zo meegesleurd in conflicten die hun veilige wereld voor altijd zullen veranderen.

Jessica Durlacher

Jessica Durlacher (1961) schreef naast De held (verfilmd en bekroond met de Opzij Literatuurprijs) onder andere de romans Het geweten (bekroond met de Debutantenprijs en het Gouden Ezelsoor), De dochter (genomineerd voor de NS Publieksprijs) en Emoticon. Het zojuist verschenen De stem is Durlachers eerste roman in tien jaar tijd.

Trailer

Ter promotie van De stem werd een kort maar mooi promotiefilmpje gemaakt.
Bekijk hier de trailer.

[maxbutton id=”1″]

 

 

 

 

‘In Tibet leeft een dier waar ik al tien jaar naar op zoek ben,’ zei Munier. ‘Het houdt zich op in de hooglanden. Je moet enorme afstanden afleggen om het te kunnen zien. De komende winter ga ik er weer heen, ga mee.’
‘Wat voor dier is dat dan?’
‘De sneeuwpanter,’ zei hij.
‘Ik dacht dat die niet meer bestond,’ zei ik.
‘Dat wil hij ons graag laten geloven.’

– Uit: De sneeuwpanter

Himalaya

Op uitnodiging van een beroemde natuurfotograaf neemt Sylvain Tesson deel aan een extreme expeditie. Midden op de onherbergzame, ijskoude en hooggelegen vlaktes van de Himalaya wacht het groepje onder leiding van de fotograaf op de komst van de zeer schuwe en met uitsterven bedreigde sneeuwpanter. Dit dier op heterdaad betrappen is een moeilijke opgave, waarvoor de kunst van het op de loer liggen moet worden betracht, en dat onder barre omstandigheden.

De sneeuwpanter is het relaas van een extreem avontuur, met prachtige natuurobservaties, reflecties over de teloorgang van de aarde en rake beschrijvingen van hoe de expeditieleden met elkaar omgaan. Het is een van de grootste literaire successen in Frankrijk van de laatste jaren. Het boek, waarvan de vertaalrechten wereldwijd zijn verkocht, werd bekroond met de Prix Renaudot. Van de Franse editie werden al meer dan 400.000 exemplaren verkocht.

Sylvain Tesson

Reiziger, filosoof en avonturier Sylvain Tesson (1972) is een bekende en zeer populaire hedendaagse Franse schrijver. De Arbeiderspers publiceerde eerder van hem Zes maanden in de Siberische wouden (Prix Médicis 2011), Berezina (Prix des Hussards 2015) en Ongebaande paden. Een voetreis dwars door Frankrijk.

Meeslepende vertelling

De Bass Rock is een majestueuze rotsformatie die al eeuwenlang vanaf de zee uitkijkt over het Schotse vasteland. Door de jaren heen zijn tegen de achtergrond van deze rotsen de levens van drie vrouwen met elkaar verbonden.

Aan het begin van de achttiende eeuw vlucht Sarah weg wanneer ze ervan wordt beschuldigd een heks te zijn. In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog moet Ruth wennen aan een nieuw huis, een nieuwe omgeving en een nieuwe echtgenoot. Zestig jaar later staat dat huis leeg. Vivian, rouwend om haar pasgestorven vader, zoekt haar weg in de eigendommen van Ruth en ontdekt haar eigen plaats in de familiegeschiedenis.

De levens van deze drie vrouwen zijn ingrijpend door mannen bepaald, maar in hun verbondenheid schuilt de kans op een nieuw bestaan. Wij zijn de wolven is een ingenieuze en meeslepende vertelling, een gelaagd meesterwerk over woede, liefde, misbruik en compassie.

Evie Wyld

Evie Wyld (Londen, 1980) stond in 2013 op de lijst van Granta’s Best of Young British Novelists, nadat ze door de BBC ook als een van de twaalf beste nieuwe Britse schrijvers werd genoemd. Met Overal vogelzang won Wyld de Encore Award, de European Union Prize for Literature en de Miles Franklin Literary Award en ze werd genomineerd voor de Baileys Women’s Prize for Fiction. Evie Wyld woont in Peckham, Londen.

[maxbutton id=”1″]

‘Wij waren de twee scheefgezakte pilaren die, zodra je ze tegen elkaar aan deed leunen, steviger zouden staan dan één ongeschonden, op zichzelf staande pilaar ooit kon. Het zou goed komen met ons, zolang we samen bleven.’

De Brusselse Leo is tien jaar samen met haar vriend Simon. Verbonden door een moeizame jeugd, heeft het koppel weinig anders nodig dan elkaar. Tot alles kantelt: Simon komt midden in de nacht thuis en lijkt vanaf dat moment iemand anders. Langzaam valt Leo’s minutieus opgebouwde bestaan uiteen, tot het punt waarop het gevaarlijk wordt.

Ik ben er niet is een verhaal over toewijding en verraad, over twee mensen die op hun eigen manier gemankeerd zijn, maar die hun uiterste best doen opgemerkt te worden, lief te hebben en te leven.

Lize Spit (1988) debuteerde in 2016 met Het smelt. Ze werd genomineerd voor vele prijzen, waaronder de Libris Literatuur Prijs en ze won o.a. de Boekhandelsprijs en de Bronzen Uil. Ook in het buitenland oogstte Het smelt veel succes. Ik ben er niet is haar tweede roman.

[maxbutton id=”1″]

Beer verloor drie vrouwen in het kraambed. Zijn derde echtgenote baarde een kind alvorens te sterven, de andere twee stierven met een kind in hun buik. Na al dat verlies acht hij zichzelf vervloekt. Vanuit Amsterdam blikt Beer terug op zijn laatste jaren in het zestiende-eeuwse Antwerpen, de stad die hij ontvluchtte.

Antwerpen floreert in handel en geld, maar er heerst tegelijk een grote onrust. Beer maakt deze oplopende spanningen van dichtbij mee in zijn herberg waar vrije gedachten en zoete wijn vloeien, en waar plannen worden gesmeed door een geheim genootschap. Alles wordt op scherp gesteld wanneer als gevolg van overmoedige wereldveroveraars een wildevrouw in zijn herberg terechtkomt.

Monumentale roman

Wildevrouw is een wervelende, monumentale roman over het verlangen naar eenheid en het veroveren van een innerlijke waarheid, vol vlees en geuren, vol narren en blinden, vol handelaars en woekeraars, profiteurs en bedriegers, vroedvrouwen, cartografen, schilders, drukkers en astrologen, waarbij verlangen en zelfbedrog dansen door de straten van een gedoemde stad.

Quotes:

‘Een wervelend verhaal over een bruisende maar ook vervloekte stad die moet opboksen tegen vele vijanden.’ **** Het Nieuwsblad

‘Zijn zinnen. Ritmisch en melodieus zijn ze, zonder in holle welluidendheid te vervallen. Dichterlijk, zondereen spoortje mooischrijverij. Olyslaegers schrijft tegelijk archaïsch en volks, als Dimitri Verhuist in zijn beste werk, en doet bij vlagen ook aan Shakespeare denken: tegelijk warmbloedig en rauw, zwierig en compact, grappig en wijs.’ – Het Parool

‘Ruw, robuust, rauw, dat is Wildevrouw. Het nieuwe boek van Jeroen Olyslaegers is als Game of Thrones in 16de eeuws Antwerpen. […] Olyslaegers is geen schrijver die veel aan de verbeelding overlaat. Hij overdondert, pakt groots uit en combineert op fenomenale wijze literair vakmanschap met een indrukwekkende kennis van feiten. Zijn verhaal heeft vaart, laat humor in de duisternis weerklinken, zijn zinnen zijn robuust, rauw en hebben een zuigende werking. Je ruikt de aangekoekte stront in de straten zowat. Meesterlijk is dat.’ – Trouw

‘Met literaire reuzen als Conscience en Boon als voorgangers, gaf Jeroen Olyslaegers zichzelf met Wildevrouw dus geen geringe opdracht. Dat de roman ook literair geslaagd mag heten, komt doordat Olyslaegers in zijn historische verhaal de toevalligheden, de paradoxen of de tegengestelde visies een plaats geeft en zo het historische determinisme, de triomfalistische teleologie en de gefixeerde geschiedenisbeelden nuanceert.’  – De Standaard

Jeroen Olyslaegers:

Jeroen Olyslaegers (Mortsel, 1967) schrijft columns, theaterteksten en proza. Met zijn vorige romans WIJ (2009, genomineerd voor de Gerard Walschap Literatuurprijs) en WINST (2012) maakte hij een rentree in de Nederlandse letteren. In 2014 ontving hij de Arkprijs van het Vrije Woord voor zijn werk en maatschappelijk engagement, en de Edmond Hustinxprijs voor zijn theateroeuvre. Met de roman WIL uit 2016 zette hij het sluitstuk op zijn trilogie over onze ontspoorde tijd en over de positie van het individu tegenover de gemeenschap. Het betekende de doorbraak van Jeroen Olyslagers. Het boek werd bekroond met de Fintro Literatuurprijs (vakjury en lezersjury), de Confituur Boekhandelsprijs, de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Proza, de F. Bordewijk-prijs en stond op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs en de Inktaap. Olyslaegers woont en werkt in Antwerpen.

[maxbutton id=”1″]