Een vrouw staat voor de deur te praten met een kennis of vriendin. Ik hoor dat ze het hebben over het belang van een boekhandel in een winkelcentrum. Dat ze blij zijn met mijn winkel en de rol die wij vertolken in Almere-Haven. De ziel van een winkelcentrum zegt een van beide vrouwen. Klanten die willen afrekenen verhinderen dat ik kan horen wat ze verder nog meer tegen elkaar zeggen, maar mijn humeur is zojuist met een paar flinke sprongen vooruitgegaan.
STARTPUNT
Persoonlijk ben ik van mening dat een winkelcentrum zonder boekwinkel inderdaad een essentieel onderdeel mist. Een winkel waar je altijd even naar binnen kan gaan en tot rust kan komen. Een ontmoetingsplaats voor gelijkgestemde zielen. Het startpunt voor onvoorstelbare reizen en avonturen die je vervolgens in je eigen huis en eigen tijd kan beleven.
BOEKENTAFELS
Terwijl ik het nieuwe boek van Karin Slaughter als cadeautje inpak voor een klant, hoor ik dat de twee vrouwen de winkel zijn ingegaan. Tussen het vouwen van het inpakpapier en twee stukjes plakband door wens ik ze een goedemorgen. Ze lopen allebei richting de boekentafels en gaan daar ieder hun eigen weg. Allebei komen ze hier vaker maar dit is de eerste keer dat ik ze samen zie.
LIEFHEBBER
Nadat het boek van Slaughter is ingepakt, aangeslagen en afgerekend help ik een man die bij ons iedere week een groot aantal nieuw verschenen autobladen koopt. Een liefhebber. Of misschien wel een autodealer. Hij zegt nooit zo heel veel en dat hoeft natuurlijk ook niet. We zijn als winkel blij dat hij de bladen bij ons koopt. Een tasje is niet nodig. Wel de kassabon.
DISPLAY
De vrouw die vertelde dat wij de ziel van het winkelcentrum zijn, heeft twee titels gevonden die ze graag wil hebben. De laatstverschenen Nicci French en het nieuwe boek van Tomas Ross. Ze loopt richting de toonbank en moet een andere mevrouw die al stond te wachten nog even voor laten gaan. Ook die heeft de nieuwe Nicci French in haar hand en heeft zojuist ook de net verschenen Karin Slaughter uit de display gepakt.
CADEAUTJES
Het zijn geen cadeautjes. “Lekker voor mijzelf”, zegt ze met een glimlach.
VERWENNEN
Daarna is de andere vrouw aan de beurt. “Ook geen cadeautjes”, zegt zij voordat ik iets kan vragen. “Het is tijd om mijzelf weer eens te verwennen”, zegt ze. “Het is heerlijk om in de tuin te lezen en na al die regen is het eindelijk weer zover.” Ik doe de boeken in een papieren tasje en na het afrekenen gaat ze er met een zeer vrolijke groet weer vandoor.
“Tot ziens, buurvrouw”, zegt ze tegen de vrouw met wie ze eerder nog bij de deur stond te praten.
“Doei, doei”, krijgt ze als antwoord.
BUIKBANDJES
De buurvrouw heeft het dikke boek van Abraham Verghese uitgekozen. Het verbond van het water. “Dat buikbandje met die tekst van u heeft mij echt weten te overtuigen”, zegt ze tegen mij.
Ook dit boek verdwijnt in een tasje en de buurvrouw verlaat de winkel.
ZOMAAR
Zomaar een woensdagochtend.