“Ik ben een auteur uit Emmeloord en ik wil proberen om ook buiten mijn woonplaats wat bekendheid te krijgen.” De vrouw voor mijn toonbank kijkt mij verwachtingsvol aan. “Het boek bevat de geweldige verhalen die mijn moeder mij vroeger vertelde en die heb ik nu allemaal gebundeld en zelf uitgegeven.”
VORMGEVING
Ze geeft mij een exemplaar van een behoorlijke pil met een voorkant die duidelijk maakt dat ze misschien andermans verhalen kan overschrijven, maar weinig verstand heeft van grafische vormgeving. “Het telt 641 pagina’s”, vertelt ze met enige trots. “Mijn moeder kon prachtig vertellen en ik besloot onlangs dat het oneerlijk zou zijn om die verhalen niet met de rest van de wereld te delen. Het boek kost € 59,99 en ik vroeg mij af of u het wilt inkopen.”
WEILAND
Zestig euro voor een boek met een omslag die doet denken aan iets dat je niet onder je schoenen wilt krijgen als je ’s nachts door een drassig weiland loopt. Net zo dik maar twee keer zo duur als het laatste boek van Marcel van Roosmalen. “Behoorlijk duur”, zegt ik tegen haar. “Hoeveel heeft u er al verkocht?” Ze schrikt van de opmerking én van de vraag. Venijnig trekt ze het boek uit mijn handen.
VUUR
“Omdat ik het in eigen beheer heb uitgebracht, valt de verkoopprijs wat hoger uit”, zegt ze een beetje boos. “Het lijkt mij dat ik er best wel iets aan mag verdienen.” Het vuur spat uit haar ogen.
PROBEREN
“Hoeveel heeft u er in Emmeloord verkocht?”, herhaal ik mijn vraag. Er valt weer een stilte. “Nog niets”, zegt ze uiteindelijk. “Ze vonden het te duur en willen het niet inkopen. Als je het niet eens wilt proberen, dan kan het ook niets worden natuurlijk.”
NIEUWSGIERIG
Ik vertel haar dat ik geen interesse heb. Ten eerste is het veel te duur en ten tweede denk ik niet dat veel mensen in Almere-Haven nieuwsgierig zijn naar de verhalen van de moeder van een zelfbenoemde en totaal onbekende auteur uit Emmeloord.
VIJFHONDERD
“Onbegrijpelijk”, zegt ze terwijl ze mij nog bozer aankijkt. “Ik heb er een half jaar hard aan gewerkt, zelf de omslag gemaakt en vijfhonderd exemplaren laten drukken. Dan is het toch niet teveel gevraagd om mij een kans te geven en drie exemplaren in te kopen?”
LEVENSVERHAAL
Ik leg geduldig uit dat ik niet denk dat ik drie exemplaren zal verkopen. Er zijn zo’n dertienhonderd boekwinkels in Nederland en als die er allemaal drie inkopen, dan zou dat deze mevrouw uit Emmeloord ruim 230.000 euro opleveren. Als het zo werkt, gaat iedereen in Nederland als de sodemieter een boek schrijven. Daarnaast ben ik geen boekwinkel begonnen om van iedere plaatselijke auteur zijn of haar levensverhaal in te kopen. Boeken in eigen beheer verkopen over het algemeen niet of nauwelijks.
MOEDER
“Het spijt mij”, zeg ik tegen haar.
“Nou….”, zegt ze uiteindelijk. “Daar zou mijn moeder niet blij mee zijn geweest.”
SCHOUDERS
Ik haal voorzichtig mijn schouders op.
“Een mooi verhaal voor een volgend boek”, zeg ik om haar een beetje op te vrolijken.