“Ik ben niet zo blij met jullie”, zegt een meneer vrij streng door de telefoon. “Ik heb vandaag vrij genomen, maar niemand van jullie gezien. Terwijl de afspraak toch vrij duidelijk was. Hoe is dat mo…” Toen de telefoon begon te rinkelen, nam ik vrij enthousiast op, maar inmiddels is de meeste vrolijkheid wel weer verdwenen.
BOEKWINKEL
“U spreekt met de boekwinkel”, herhaal ik mijn eerdere woorden. Waarmee kan ik u helpen?”
EXCUUS
“U valt mij vrij brutaal in de reden”, zegt de strenge meneer nu nog vijandiger. “Jullie zouden om twee uur vanmiddag hier een laminaatvloer komen leggen en het is nu bijna vijf uur. Hopelijk heeft u daar een goed excuus voor. Mijn vrouw en ik denken er hard over na om een klacht tegen u in te dienen.”
LINKERHANDEN
Een paar weken terug werden wij gebeld door een man die dacht dat wij de opticien waren. Nu blijken wij ook al laminaatvloeren te leggen. Je moet wel heel wanhopig zijn als je die opdracht aan mij wil geven, want ik ben zo’n beetje het rolmodel voor de term ‘twee linkerhanden’. Mijn vader kon als timmerman bijna alles, maar dat talent heeft minimaal één generatie overgeslagen.
KLIKKEN
Misschien dat ik nog wel een paar stukken laminaat aan elkaar kan klikken, maar zodra ik bij deuren of muren in de buurt kom, gaat het er niet mooier op worden.
VERKEERD
“Ik denk dat u een verkeerd nummer heeft ingetikt”, zeg ik tegen de man bij wie de stoom volgens mij uit de oren komt. “Dit is de boekwinkel in Almere-Haven.” Na een korte stilte hoor ik hem in de verte overleggen met zijn vrouw. “De boekwinkel?”, zegt hij tenslotte. “Waarom neemt u daar dan de telefoon op?”
Met ‘daar’ zal hij de winkel bedoelen waar hij de vloer heeft besteld.
VRIENDELIJKER
“Meneer, ik sta gewoon in mijn eigen winkel. U heeft een verkeerd nummer gekozen.” Wederom hoor ik hem zachtjes praten met zijn vrouw. “Excuus, het is mijn fout”, zegt de man nu een heel stuk vriendelijker. “Ik ga het juiste nummer bellen.”
VOLUME
We verbreken beide de verbinding en ik help een klant bij de toonbank met het afrekenen van twee wenskaarten. Ondertussen gaat de telefoon weer flink tekeer. Aan het volume kan je al bijna horen dat het geen goed gesprek zal worden.
BELEEFDHEID
“WAAR BLIJVEN JULLIE IN HEMELSNAAM?”, hoor ik dezelfde meneer nu nog bozer schreeuwen. Uit beleefdheid laat ik hem nu even uitrazen, voordat ik vertel dat hij wederom met de boekwinkel spreekt. Hij valt helemaal stil en heeft het overleggen met zijn vrouw inmiddels volledig afgeschaft.
STRIJDLUSTIG
“Ik snap er helemaal niets van”, zegt hij tegen mij. “Hebben jullie een nieuw nummer?” Wij hebben ons telefoonnummer echter al tien jaar en in die tijd nog nooit iets met laminaat gedaan. “Ik ga het nog één keer proberen”, zegt hij strijdlustig. “Ik ben woest!”
VERBINDING
Ik verbreek de verbinding en nog geen acht tellen later begint de telefoon weer te rinkelen. Ik herken hetzelfde nummer en besluit nu maar even niet op te nemen.