Een moeder met haar twee dochters komt de winkel binnen. De meisjes rennen meteen richting de prentenboeken en gaan op hun knieën voor de kast zitten. “Voorzichtig, dames”, zegt de moeder. “Mogen wij zelf ook iets uitzoeken?”, vraagt één van haar kinderen. “Eerst een boek voor de baby van tante Sylvia”, is het antwoord. De meisjes horen het volgens mij niet, want die hebben een boek van Harmen van Straaten gevonden. ‘Wat rijmt er op stoep?’ Giechelend bekijken ze de omslag. De jongste van de twee kijkt even waar haar moeder is. Op veilige afstand. Samen bekijken ze weer de voorkant en de titel.
“POEP !”
SCHURKEN
Ze gieren het uit van het lachen. Hun moeder staat bij de buggyboekjes te kijken en loopt snel naar haar kinderen, die nog steeds de slappe lach hebben. Ze begrijpt niet zo snel wat er aan de hand is, tot ze het boek ziet wat haar kinderen voor zich hebben liggen.” Schurken”, zegt ze tegen beide terwijl zij haar lach niet kan verbergen.
PRENTENBOEK
Eén van de twee meisjes heeft nu ook een ander boek gevonden. ‘Hé, wie zit er op de WC?’, eveneens van Harmen van Straaten. Een prentenboek met grappige en ondeugende rijmpjes. Rechtsboven zit een niet te missen knop. De jongste kan zich niet bedwingen en drukt die met haar wijsvinger in. Meteen is het geluid van een WC te horen die wordt doorgetrokken.
WC
De meisjes reageren heel even verschrikt maar schieten daarna meteen weer in de lach. Ook andere klanten hebben nu door dat er in de boekwinkel flink wordt gelachen. Een aantal werpen een vertederende blik richting de twee meisjes. Hun moeder kijkt na het geluid van de WC even naar de toonbank, maar ziet ook mij met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik knik naar haar ten teken dat ik het allemaal prima vind.
VERLEGEN
Bij de twee meisjes biggellen de tranen nog altijd over hun wangen. Zulke grappige boeken hebben ze nog nooit gezien. “Ik heb een leuk boekje voor de baby gevonden en ik denk dat jullie die twee prentenboeken wel willen hebben.” Dat willen ze zeker en met z’n drieën lopen ze nu naar de toonbank. “Wat hebben jullie voor moois uitgezocht?”, vraag ik aan de kinderen. Enigszins verlegen laten ze de boeken zien. Ik pak het buggyboekje in en doe de twee prentenboeken in een papieren tasje.
LACHBUI
Voor ik het allemaal aan hun moeder geef, druk ik stiekem snel even op de knop van het boek en het geluid van een WC klinkt weer door de winkel. De zusjes belonen mij direct met een nieuwe lachbui. “Dat geluid ga ik de komende dagen veel vaker horen”, zegt hun moeder tegen mij.
Terwijl ze de winkel verlaten, komt een oudere vrouw naar de toonbank.
KLEINDOCHTER
“Heb je nóg een exemplaar van dat WC boek?”, vraagt ze aan mij. “Voor mijn kleindochter. Die zal het ook geweldig vinden.” Gelukkig heb ik er inderdaad nog eentje liggen.
Buiten hoor ik de twee meisjes nog schateren van het lachen.