Vroeger noemde ik lezen – net als muziek en voetbal – een hobby. Wijsheid komt met de jaren en inmiddels weet ik beter. Lezen en muziek zijn geen hobby’s maar – populair gezegd – een deel van mijn DNA. Ik kan en ik wil niet zonder.

Een vrouw staat bij de postbalie terwijl ik een man help die een boek van Sally Rooney koopt. Ze praat met een andere klant die ook aan het wachten is. “Ik ben gek op thrillers”, zegt ze enthousiast tegen hem, als ze eerst over koetjes en kalfjes hebben gesproken.

Toen ik van uitgeverij Oevers een prachtige poster kreeg met een door mijzelf geschreven quote, had “Duivels en Heiligen” van Jean-Baptiste Andrea in de winkel al een ereplaats op de toonbank gekregen. Samen met een buikbandje waarop stond dat dit een boek was waarop je op slag verliefd zou worden.

Een vrouw staat voor de kast met Engelstalige boeken. Ze kijkt naar de bovenste plank en dan met name naar een titel van Baldacci. Voor de kast staat een tafel met toptitels, waardoor ze er net niet bij kan. Ze is niet zo heel erg groot maar doet toch een dappere poging het boek van de plank te pakken.

Als ik de telefoon opneem, vraagt een man of wij een half uur langer kunnen openblijven. Hij heeft pakketjes van Bol en MS Mode bij ons liggen maar is niet in staat ze op te halen binnen de openingstijden van onze winkel.

“Meneer, ik heb een lijstje met boeken en ik hoop dat u er één van heeft. Het is voor de verjaardag van mijn zwager. We zijn een beetje laat want morgen gaan wij al naar hem toe.”

Ik kende Elif Shafak wel van naam maar had nog nooit een boek van haar gelezen. Wel heb ik een paar jaar geleden met “Het eiland van de verdwenen bomen” in mijn handen gestaan, maar de impuls om daaraan te beginnen verdween toen een andere roman haar zachtjes en ongemerkt opzijschoof.

Een oudere vrouw komt in een rolstoel onze winkel binnen. Een behulpzame dochter of misschien een begeleider volgt haar naar binnen. Ik herken de vrouw niet maar er gaat wel ergens een belletje rinkelen. Misschien ken ik haar tóch wel. Ze zegt mij vriendelijk gedag en lacht als ze ziet dat ik niet weet wie zij is.

Een man van ongeveer vijfentwintig jaar zegt dat er een pakketje voor hem ligt. Als het goed is heeft hij een bericht gekregen met een afhaalcode. Hij schudt fanatiek zijn hoofd. “Ik heb helemaal niets gehad”, zegt hij.