Als de telefoon begint te rinkelen en er geen klanten bij de toonbank staan, neem ik op en krijg ik een man aan de lijn. “Goedemorgen, met Bart. Ik vroeg mij af of u mij al heeft gebeld?” Ik hoor de vraag met enige verbazing aan, aangezien ik geen idee had dat ik hem vandaag – om wat voor reden dan ook – zou moeten bellen.

Een vaste klant leest hardop de titel van het nieuwe boek van Isabel Allende. Het ligt op het Top10 meubel, schuin tegenover de toonbank. Hij draait zich om en kijkt naar mij. “Die van mij zijn doorgaans vrij anoniem”, zeg ik tegen hem. Een paar tellen vertrekt hij geen spier op zijn gezicht, maar dan schieten we allebei in de lach.